Principe
Magnetic Resonantie Imaging wordt verkregen door het te onderzoeken deel van het lichaam te plaatsen in een magnetisch veld dat aan en uit geschakeld wordt waardoor een “resonantie” ontstaat die afhankelijk is van de aard van de betrokken materie.
Het menselijk lichaam is opgebouwd uit verschillende atomen, waaronder waterstof-protonen (H+). Elk van die protonen werkt als een soort magneet met en positieve en een negatieve pool.
Door het lichaam in de MRI magneet te brengen gaan elk van die protonen, die in rustfase in alle richtingen gericht zijn, zich in dezelfde richting draaien als de magneet. Zo wordt er een evenwichtstoestand bereikt. Door nu een radiogolf door het magneetveld te sturen worden de protonen even uit hun evenwicht gehaald, dit duurt zolang tot de radiogolf weer wegvalt, dan keren ze weer terug naar hun rusttoestand. Tijdens deze terugkeer verwekken de protonen een radiosignaal dat kan ontvangen worden door dicht bij de patiënt gelegen antennes. Door verwerken van dit signaal dat veelvuldig na elkaar wordt opgewekt kan de computer een beeld vormen, in de axiale richting, zoals bij CT, maar ook in elk ander gewenste vlak. De frequentie van die signalen is weefsel afhankelijk. Op die manier kan men dus een goede differentiatie maken tussen de verschillende structuren van het lichaam.
Voordelen:
 | De mogelijkheid om beelden te maken in verschillende vlakken |
| Er wordt geen gebruik gemaakt van ioniserende straling |
| Tot op heden is er geen melding van allergische reacties op de gebruikte contrastmedia |
Nadelen:
| Nauwe buis geeft gemakkelijk aanleiding tot problemen met claustrofobie |
| Langere onderzoekstijden |
| Door de lange opnametijden is het minder functioneel voor onderzoek van bewegende organen, als het hart of de darmen |
| VERBODEN bij aanwezigheid van pace-maker of metalen clips of prothesen |